Aracın Kısa Süreliğine Alınıp İade Edilmemesi Hırsızlık
|
Hırsızlık suçu 5237 Sayılı Türk Ceza Kanunumuzun 141. Maddesinde şu şekilde düzenlenmiştir;
“Zilyedinin rızası olmadan başkasına ait taşınır bir malı, kendisine veya başkasına bir yarar sağlamak maksadıyla bulunduğu yerden alan kimseye bir yıldan üç yıla kadar hapis cezası verilir.”
Günlük hayatta çok sık araba ödünç alma olayı meydana gelebilmektedir. Fakat alınan bu aracın geri verilmemesi sonucu ortaya hangi suçun çıktığı konusunda savcılık makamından tutun Yargıtay’a kadar kafa karışıklığı yaşanmıştır. Fakat madde metninde de açıkça görülür ki bu fiil hırsızlık suçunu oluşturmakta olup Yargıtay’ın 15. Ceza Dairesi 29/04/2019 tarihinde 2019/2063 esas ve 2019/4326 sayılı kararında bunu desteklemiş ve bu fiilin dolandırıcılık suçunu oluşturmadığına aksine bu fiilin hırsızlık suçunu oluşturduğuna karar vermiştir.
T.C YARGITAY 15. CEZA DAİRESİ ESAS NO:2019/2063 KARAR NO:2019/4326 KARAR TARİHİ:29/04/2019
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Dolandırıcılık
HÜKÜM : TCK.nın 157/1, 62, 52, 53, 58. maddeleri gereğince mahkumiyet
>ARACIN KISA SÜRELİĞİNE KULLANMAK ÜZERE ALINIP İADE EDİLMEMESİ HIRSIZLIK SUÇUNU OLUŞTURUR.
Dolandırıcılık suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanıkla müştekinin Beyaz Balina isimli iş yerinde tanıştıkları ve alkol aldıkları, birlikte iş yerinden ayrıldıktan sonra, sanığın müştekiye ait 09 R 2947 plakalı aracı kendisinin kullanmak istediğini söylediğinde, müştekinin aracı kullanması için sanığa verdiği, seyir halinde iken sanığın müştekiye cola alır mısın dediği ve aracı durdurduğu, müştekinin araçtan inerek markete gittiği sırada sanığın araç ile ayrıldığı, daha sonra aracın sanığın kullanımında iken bulunduğu, bu şekilde sanığın dolandırıcılık suçunu işlediği iddia edilen
olayda; Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 12/06/2012 tarih ve 2011/15-440 Esas, 2012/229 Karar sayılı ilamı gereğince, sanığın, müştekinin aracını kısa süreliğine kullanmak üzere alıp iade etmemesi şeklindeki eyleminin, aracın zilyetliğinin devredilmemesi nedeniyle TCK’nun 141/1. maddesinde yazılı ve 6763 sayılı Kanun’un 31. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK’nın 253 ve 254. maddeleri gereğince uzlaşma kapsamında yer alan hırsızlık suçunu oluşturduğu gözetilmeden, suç vasfında yanılgıya düşülmek suretiyle yazılı şekilde dolandırıcılık suçundan hüküm kurulması, Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca, hükümlerin BOZULMASINA, 29/04/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.
